The Wolf Cries

I kinda love with my diet skrg. I mean i can put anything in my mouth. Mgkin sbb aku sentiasa dlm mode lapar.

Good thing sejak duk bujang ni ialah kita lihat apa yg kita nak makan sblm dia jd mknn. I mean, bila nak goreng kita tgk brapa byk minyak, brapa byk gula.. dan apa rasanya kalo letak sikit. So, dh agak lama aku x mkn burger. Pi psr mlm jugak dh x menarik sgt.

Bila tgk mkn yg sedap, otak pikir psl kuantiti minyak, gula, garam+ ajinonomoto dan perencah2 serta kebersihan. Skrg ni aku msk smbal asyik kering je sbb takut nak letak minyak bebanyak. So, bila pi beli nasi lemak, teringat psl minyqk yg berlinang tu.

Satu lagi yg best, utk menahan lapar, perlulah menggigit jajan. Roti kering mekda yg penuh satu tin kejap je nak abih dah. Dulu jgn hrp la sapa nak sentuh roti tawar tu. Mmg mula2 mkn xde perasaan. Tp, bila selalu mkn, senang je masuk perut.

What i learn from this experience is: otak kita adalah mesin yg sgt hebat. Dia boleh buat kita rasa sst yg lain dr buasa. Mcmmana, rasa penat, ngantuk, semangat, sakit..

So, apa yg kita nak buat pon, dlm otak perlu percaya dulu, OK!